تحریک مزمن در طب سوزنی
در طب سوزنی نتایج خوب بسیار دیده شده است؛ ولی بیمارانی هم بوده اند که با قطع درمان، بیماری آنها دوباره عود می کند. به نظر می رسد که بیمار نیاز به افزایش مقدار زمان و گاهی شدت تحریک دارد تا به یک پاسخ مطلوب برسد. در اینجا بحث تحریک مزمن در طب سوزنی مطرح می شود تا جلوگیری از عود، تقویت درمان و کاهش هزینه ها صورت گیرد.
ویژگی بارز درمان های دارویی در عدم نیاز بیمار به ویزیت های مکرر است. در این روش ها برای کنترل درد بیمار یا جلوگیری از بازگشت مشکل بیمار، داروها به صورت های تزریقی، خوراکی، موضعی و ... برای بیمار تجویز می شوند. به این صورت بیمار نیازی به مراجعه مکرر ندارد و در مقابل پزشک نیز می تواند وقت خود را صرف سایر بیمارارن نموده و حتی به مناطق دورتری مراجعه و با روش های تحریک مزمن به معالجه بیماران بیشتر بپردازد.
در مقابل در طب سوزنی، ویزیت های پی در پی وجود دارد و بیمار در هر بار مراجعه با افزایش سطح تحریک و در نتیجه بهبودی بیشتر مواجه می شود. این مشکل پزشکان را به فکر وا داشت تا به دنبال راه حلی برای آن باشند.
از جمله مثال هایی که می توان در طب سوزنی به آن اشاره کرد، قراردادن ۲۴ تا ۴۸ ساعته سوزن روی بدن بیمار، به وجود آمدن زخم روی بدن، قراردادن نخ های جراحی کت گوت و نخ های دیرجذب تر مانند مونکریل و پلی دیوکسان به مدت ۹ ماه و ... است.
در این میان دکترهای طب سوزنی در زمینه گوش نیز توسط کاشت پرس نیدل و سوزن ASP برای ۱-۲ هفته و همچنین دانه گذاری گوش و سوزن های تیتانیومی به مدت ۱۷-۱۸ ماه زمان تحریک و شدت تحریک را افزایش داده و نیاز به مراجعات مکرر را کاهش داده اند.
منبع : کلینیک تخصصی طب سوزنی ایران نوین
